Αποθετήριο Ε.Σ.Δ.Δ.Α.
Η Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (ΕΣΔΔΑ) είναι η εκπαιδευτική μονάδα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης που έχει ως αποστολή τη δημιουργία ενός σώματος εξειδικευμένων στελεχών, με άρτια επαγγελματική κατάρτιση και σύγχρονη διοικητική αντίληψη, για τη στελέχωση της κεντρικής διοίκησης, της κρατικής περιφερειακής διοίκησης και της αυτοδιοίκησης.
Παρακαλώ χρησιμοποιήστε αυτό το αναγνωριστικό για να παραπέμψετε ή να δημιουργήσετε σύνδεσμο προς αυτό το τεκμήριο:
http://repositoryesdda.ekdd.gr/jspui/handle/123456789/536
Title: | ΟΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΕ ΚΑΙ ΗΠΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ USTR ΣΤΙΣ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ |
Other Titles: | ΤΜ. ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ: Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων (Ο.Ε.Υ.) |
Authors: | Βασιλική Γρουμπού, Σπουδάστρια |
Keywords: | Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ), εμπορικές σχέσεις, εμπορικές διαπραγματεύσεις, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Εμπορικός Εκπρόσωπος ΗΠΑ, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), Διατλαντικό Εταιρικό Σύμφωνο Εμπορίου και Επενδύσεων (ΔΕΣΕΕ), Συμβούλιο Εμπορίου και Τεχνολογίας (ΣΕΤ), Γύρος της Ντόχα, Ντόναλντ Τραμπ, εμπορικές κυρώσεις, μέτρα εμπορικής άμυνας, Τζο Μπάιντεν European Union (EU); United States of America (USA); Trade relations; trade negotiations; European Commission; US Trade Representative (USTR); World Trade Organization (WTO); Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP); Trade and Technology Council (TTC); Doha Round; Donald Trump; trade measures; trade defence instruments; Joe Biden |
Issue Date: | 2022 |
Abstract: | The European Union (EU) and the United States of America (USA) have developed, in the course of time, the largest and most important bilateral trade and investment relationship in the world and enjoy the most integrated economies. In the past 30 years, this relationship has been through many distinct phases that were shaped both by the developments that have been taking place domestically, as well as by changes in the global environment. In the 1990’s, in a euphoric atmosphere over the alleged victory of the western liberal model, they jointly created the World Trade Organization (WTO) as the successor to the GATT, while working closely together in the framework of the New Transatlantic Agenda (NTA) and the Transatlantic Business Dialogue (TABD). Nevertheless, their shared vision for a Free Trade Agreement was not materialised. In the 2000’s China adhered to the WTO, while the Doha Round of trade negotiations put the spotlight on the emerging new economies, claiming their share in the global market. Negotiations stalled nevertheless, and the EU and US turned to the Bilateral Preferential Agreements (BPAs) and Free Trade Agreements (FTAs). In 2007 the Transatlantic Economic Council was created as a dialogue forum. In the 2010’s the EU and the US opened negotiations over an ambitious mixed agreement, the Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP). Nevertheless, negotiations froze in 2016. In 2017, the Trump Administration adopted a policy of trade warfare towards the EU, culminating in 2018 with the imposition of tariffs on steel and aluminum on the grounds of national security, and the threat that tariffs of 25 % would be imposed on imported EU cars; the function of the WTO’s Appellate Body was blocked and the authority of the international rule of law was seriously undermined. In this context, the EU decided to review its trade strategy, setting strategic autonomy as its new primary strategic goal. It also modernized its trade defence instruments (TDIs) in order to make a better defence against the attempted attacks. In trade negotiations, an important part falls within the competence of the European Commission, on the EU side, while for the US the competent authority is the US Trade Representative (USTR). The European Commission has more discretion during the negotiation stages compared to that of the USTR. This is due to the EU’s unique institutional structure as a supranational, institutionally innovative organization, with 7 ΕΣΔΔΑ-ΣΕΙΡΑ 27η-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΑΝΑΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΟΕΥ- 2022- ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΡΟΥΜΠΟΥ specific “attributed” competences. Within this system the European Commission represents the Union’s “federal” interests, and is, thus, given more flexibility and more power compared to other executive authorities such as the USTR. The EU has quite a different polity compared to that of the US. The election of Joe Biden as President of the US has significantly contributed to the normalization of the EU-US relations, however more steps still have to be taken in this direction, as well as towards the reform of the WTO. The establishment of the Trade and Technology Council (TTC), as well as the partial removal of the Section 232 tariffs on steel and aluminum are positive steps. The consecutive crises of the past few years, including the financial, migratory, health, security, and energy, matched to the likelihood of unpredictability form the part of the Transatlantic partner towards the EU and the international economic system, render the achievement of strategic autonomy by the EU imperative, in a broad range of sectors. The EU should shield itself from the new global challenges and become more assertive, while maintaining its distinctive regulatory model; it should seek to establish partnerships whenever this is possible, on an equal footing, and always within the framework of the international rule of law |
Description: | Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) έχουν διαχρονικά την μεγαλύτερη και σημαντικότερη διμερή σχέση εμπορίου και επενδύσεων και την πιο στενή οικονομική σχέση στον κόσμο. Τα τελευταία 30 χρόνια η σχέση αυτή έχει περάσει από πολλές φάσεις που διαμορφώθηκαν από τις εσωτερικές τους εξελίξεις αλλά και από τις αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον. Τη δεκαετία του 1990, σε ένα κλίμα αισιοδοξίας για την επικράτηση του δυτικού φιλελεύθερου μοντέλου, δημιούργησαν από κοινού τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), μετεξέλιξη της GATT, ενώ συνεργάστηκαν στενά στα πλαίσια της Νέας Διατλαντικής Ατζέντας (NTA) και του Διατλαντικού Επιχειρηματικού Διαλόγου (TABD). Ωστόσο, το όραμα για μια Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου (FTA) τελικά δεν υλοποιήθηκε. Τη δεκαετία του 2000 η Κίνα εισέρχεται στον ΠΟΕ, ενώ ο Γύρος της Doha φέρνει στο προσκήνιο τις νέες αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες διεκδικούν μερίδιο στην παγκόσμια οικονομία. Οι διαπραγματεύσεις οδηγούνται σε αδιέξοδο, ενώ ΕΕ κα ΗΠΑ στρέφονται προς τις Διμερείς Προτιμησιακές Συμφωνίες (BPAs) και στις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου (FTAs). Το 2007 δημιουργείται το Διατλαντικό Οικονομικό Συμβούλιο (TEC) ως ένα φόρουμ διαλόγου. Τη δεκαετία του 2010 ΕΕ και ΗΠΑ διαπραγματεύονται τη φιλόδοξη μεικτή συμφωνία TTIP. Τελικά οι διαπραγματεύσεις παγώνουν το 2016. Το 2017 ο Donald Trump ακολουθεί μία πολιτική εμπορικού πολέμου απέναντι στην ΕΕ, η οποία κορυφώνεται το 2018 με την επιβολή δασμών στον χάλυβα και στο αλουμίνιο, επικαλούμενος λόγους εθνικής ασφάλειας, και με την απειλή επιβολής δασμών ύψους 25% στα αυτοκίνητα από την ΕΕ. Παράλληλα, μπλοκάρει τη λειτουργία του δευτεροβάθμιου δικαιοδοτικού οργάνου του ΠΟΕ (Appellate Body) και αμφισβητεί γενικότερα το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή νομιμότητα. Σε αυτό το κλίμα, η ΕΕ αναθεωρεί την εμπορική της στρατηγική, προτάσσοντας ως πρωταρχικό στόχο την στρατηγική της αυτονομία. Παράλληλα, εκσυγχρονίζει τα μέσα εμπορικής άμυνας που διαθέτει προκειμένου να μπορέσει να αμυνθεί καλύτερα απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται. Ένα σημαντικό κομμάτι των εμπορικών διαπραγματεύσεων, για την ΕΕ εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ για τις ΗΠΑ εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Εμπορικού Εκπροσώπου (USTR). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει γενικότερα 5 ΕΣΔΔΑ-ΣΕΙΡΑ 27η-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΑΝΑΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΟΕΥ- 2022- ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΡΟΥΜΠΟΥ μεγαλύτερη διακριτική ευχέρεια στη διαπραγμάτευση σε σχέση με τον Εμπορικό Εκπρόσωπο των ΗΠΑ. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στη διαφορετική θεσμική διάρθρωση της ΕΕ, που είναι ένας υπερεθνικός, υβριδικός, θεσμικά καινοτόμος οργανισμός με συγκεκριμένες «δοτές» αρμοδιότητες, σε σχέση με τις ΗΠΑ που είναι ένα ομοσπονδιακού κράτος, όπως επίσης και στις αναβαθμισμένες αρμοδιότητες της Επιτροπής μέσα σε αυτό το σύστημα, ως εκφράζουσας το ενωσιακό συμφέρον, γεγονός που της δίνει μεγαλύτερη ευελιξία και δύναμη στις διαπραγματεύσεις. Η ΕΕ έχει ένα διαφορετικό πολιτειακό σύστημα σε σχέση με αυτό των ΗΠΑ. Με την εκλογή του Joe Biden οι σχέσεις ΕΕ- ΗΠΑ ομαλοποιήθηκαν, ωστόσο πρέπει να γίνουν και άλλα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, όπως και για την εύρυθμη λειτουργία του ΠΟΕ. Η ίδρυση του Συμβουλίου για το Εμπόριο και την Τεχνολογία (TTC), καθώς και η μερική άρση των μέτρων του Section 232 για τον χάλυβα και το αλουμίνιο είναι θετικά βήματα. Οι συνεχείς διαδοχικές κρίσεις των τελευταίων ετών, οικονομική, μεταναστευτική, υγειονομική, ασφάλειας, ενεργειακή, αλλά και η πιθανή εναλλαγή στη στάση των αμερικανικών κυβερνήσεων απέναντι στην ΕΕ και το διεθνές οικονομικό σύστημα, καθιστούν επιτακτική την επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας από την ΕΕ, σε ένα μεγάλο εύρος τομέων. Η ΕΕ θα πρέπει να θωρακιστεί απέναντι στις νέες προκλήσεις και να γίνει πιο αποφασιστική, διατηρώντας παράλληλα το ιδιαίτερο ρυθμιστικό της πρότυπο, επιδιώκοντας παράλληλα συνεργασίες σε ισότιμη βάση με τους εταίρους της όπου αυτό είναι δυνατό, και πάντα εντός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας. |
URI: | http://repositoryesdda.ekdd.gr/jspui/handle/123456789/536 |
Εμφανίζεται στις συλλογές: | Α. Τελικές Εργασίες Σπουδαστών |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο:
Αρχείο | Περιγραφή | Μέγεθος | Μορφότυπος | |
---|---|---|---|---|
Οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ τα τελευταία 30 χρόνια.pdf | 1.2 MB | Adobe PDF | Δείτε/ Ανοίξτε |
Όλα τα τεκμήρια του δικτυακού τόπου προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα