| dc.description | Το Κοινωνικό Κράτος, ως μεταπολεμικό κεκτημένο, βρίσκεται ενώπιον πολλαπλών προκλήσεων, ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Πυλώνες του, όπως π.χ. η Κοινωνική Πρόνοια, πιέζονται από τις ολοένα αυξανόμενες κοινωνικές ανάγκες. Το χάσμα ανάμεσα στις επίσημες διακηρύξεις και τις εφαρμόσιμες πολιτικές ολοένα και μεγαλώνει, εμφανίζοντας στοιχεία ασυνέπειας και ασυνέχειας. Ενόψει των ανωτέρω, σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσει την θεσμική εξέλιξη του συστήματος κοινωνικής φροντίδας στην Ελλάδα, ως ειδικότερη έκφανση του Κράτους Πρόνοιας, μέσω της ανασκόπησης εμβληματικών νομοθετικών πρωτοβουλιών, όπως ο ν. 2646/1998, αλλά και στρατηγικών, όπως η Εθνική Στρατηγική για την Κοινωνική Ένταξη (ΕΣΚΕ). Όπως προκύπτει από τα πορίσματα της εργασίας, η Πολιτεία μέσω του Εθνικού Μηχανισμού για την Κοινωνική Ένταξη εξοπλίζει τους ανθρώπους που τίθενται ενώπιον της φτώχειας και του κοινωνικού με ένα ολοκληρωμένο με ένα αποτελεσματικό σύστημα κοινωνικής φροντίδας, τόσο σε επίπεδο οργανωτικό, όσο και σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων. Εντούτοις πολλά ακόμη έχουν να γίνουν, τόσο σε επίπεδο οργανωτικών βελτιώσεων, όσο και λειτουργικών συναρμογών, προτάσεις που αποκτούν ξεχωριστή επικαιρότητα και λόγω της επικείμενης συνταγματικής αναθεώρησης. | en_US |
