| dc.description | Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση της μεταρρύθμισης που συντελέστηκε το 2016 με τη δημιουργία του ΕΦΚΑ, του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης. Πρόκειται για μία μεγάλη μεταρρύθμιση, μία από τις πιο επιφανείς στα ιστορικά χρονικά της χώρας σε ό,τι αφορά το πεδίο της Δημόσιας Διοίκησης, που μεταξύ άλλων στόχευε στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Η παρούσα μελέτη χωρίζεται σε τρία αδιαίρετα μέρη.
Στο πρώτο μέρος, μετά από μία σύντομη αναδρομή του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, μελετάται η θεσμική συνέχεια του ιδρυτικού νόμου του ΕΦΚΑ. Πιο συγκεκριμένα, παρατίθενται οι κανονιστικές πράξεις που εκδόθηκαν μετά την ψήφισή του, προκειμένου ο νόμος αυτός να αποκτήσει εφαρμοστικό περιεχόμενο. Περαιτέρω, καταγράφονται νομοθετήματα που ακολούθησαν και λειτούργησαν είτε τροποποιητικά είτε συμπληρωματικά σε αυτόν. Βασικός σκοπός του κεφαλαίου είναι και η εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για την πρακτική που ακολουθήθηκε επί της εφαρμογής και υλοποίησης του νόμου.
Στο δεύτερο μέρος της εργασίας επιχειρείται η καταγραφή του μεταβατικού οργανογράμματος του φορέα, που ισχύει μέχρι και σήμερα, και η αντιπαραβολή του με το σχέδιο του νέου οργανογράμματος, που έχει καταρτιστεί και επίκειται η επίσημη εισαγωγή του. Η σύγκριση των δύο στοχεύει κατά κύριο λόγο στο να αποδοθεί η εικόνα που έχει επιδείξει ο φορέας στο έως τώρα διάστημα λειτουργίας του σε ότι αφορά τον οργανωτικό του σχεδιασμό και στο να αναδειχθούν οι προτεραιότητες που έχουν τεθεί για την αναμόρφωσή του στο επόμενο διάστημα. Επίσης, διαφαίνονται και οι αστοχίες που έχουν παρατηρηθεί, καθώς και τα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν προκειμένου ο φορέας να εκσυγχρονιστεί οργανωτικά.
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της εργασίας εκτίθενται οι προοπτικές του φορέα μέσα από ένα στοχευμένο στρατηγικό σχεδιασμό, για να ανταποκριθεί επιτυχώς στις αυξανόμενες προκλήσεις. Πιο ειδικά, γίνεται αναφορά στις αναπτυξιακές προοπτικές του οργανισμού μέσω μίας swot ανάλυσης, δηλαδή ανάλυσης των δυνατών και αδύνατων χαρακτηριστικών του, αλλά και των ευκαιριών και κινδύνων που επιφέρει το εξωτερικό του περιβάλλον. Τέλος, επιλέγονται οι στρατηγικοί στόχοι, στους οποίους πρέπει να επικεντρωθεί, σε επίπεδο κυρίως προσωπικού και διαδικασιών, ούτως ώστε να επιτευχθεί η δημόσια εντολή του. | en_US |
