| dc.description | Από το έτος 2010 κι εντεύθεν, το ελληνικό κράτος προκείμενου να εξορθολογίσει τα δημοσιονομικά και μακροοικονομικά μεγέθη του, εφάρμοσε μία σειρά από περιοριστικές οικονομικές πολιτικές με μεγάλες κοινωνικοοικονομικές συνέπειες. Η αύξηση της ανεργίας, των ανασφάλιστων πολιτών και η μείωση του εισοδήματος και της κατανάλωσης επιδείνωσαν τις συνθήκες διαβίωσης των ελληνικών νοικοκυριών. Παράλληλα, το σύστημα υγείας χαρακτηρίζεται διαχρονικά από στρεβλώσεις, μεταξύ των οποίων και της υποχρέωσης των πολιτών να καταβάλλουν υψηλές ίδιες πληρωμές, προκειμένου να λαμβάνουν τις αναγκαίες υγειονομικές υπηρεσίες.
Αντικείμενο της παρούσας έρευνας είναι να εξετάσει τις επιπτώσεις των περιοριστικών πολιτικών στην εξέλιξη της υγείας του πληθυσμού της Ελλάδος. Όμως ειδικότερα, στόχος της είναι να ρίξει φως σε μία συγκεκριμένη διάστασή της, που είναι οι συνέπειες που έχουν οι περιοριστικές πολιτικές στις ίδιες πληρωμές υγείας των ελληνικών νοικοκυριών και κατ’ επέκταση στον οικογενειακό προϋπολογισμό και στις επιλογές τους, για τη λήψη των απαιτούμενων υγειονομικών υπηρεσιών.
Προκειμένου να καταλήξουμε στα παραπάνω συμπεράσματα, ως μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, είναι η ανάλυση δευτερογενών δεδομένων από τις στατιστικές βάσεις της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), του ΟΟΣΑ, καθώς και από τις έρευνες οικογενειακών προϋπολογισμών που διενεργεί ετησίως η ΕΛΣΤΑΤ. Παράλληλα χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της βιβλιογραφικής έρευνας, κυρίως ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας, για τη θεωρητική αποτύπωση των βασικών πτυχών του φαινομένου των απευθείας πληρωμών υγείας στην Ελλάδα.
Η πρακτική και επιστημονική συνεισφορά της συγκεκριμένης εργασίας έγκειται στη συμβολή της στο διεθνή επιστημονικό διάλογο σχετικά με την ανησυχητικά ανοδική τάση των απευθείας πληρωμών στα περισσότερα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας, ενώ παράλληλα επισημάνσεις της, μπορούν να υποστηρίξουν τεκμηριωμένες προτάσεις πολιτικής. | en_US |
