| dc.description | Σειρά φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών έχουν πλήξει τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Η επιδείνωση του κλίματος και οι βλαπτικές ανθρώπινες παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον συνιστούν συνέργεια που γεννά κινδύνους. Παράλληλα, o σταδιακός εκδημοκρατισμός των κοινωνιών της Δύσης τοποθετεί στο επίκεντρο τα αιτήματα για διαφάνεια, λογοδοσία και συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση των Δημόσιων Πολιτικών. Η θεωρία των Ενδιαφερομένων Μερών συστηματοποιεί την μελέτη της διεύρυνσης του πλαισίου άσκησης Δημόσιων Πολιτικών. Στην παρούσα εργασία εξετάζεται ο ρόλος και η επιρροή των Ενδιαφερομένων Μερών στη συνδιαμόρφωση του πλαισίου της Πολιτικής Προστασίας, στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου αυτονόμησης και διαχωρισμού του συγκεκριμένου όρου από το προηγούμενο καθεστώς συμπερίληψης του εντός του πεδίου της Πολιτικής Άμυνας.
Θα υπάρξει συγκριτική ανάλυση του νόμου 3013/2002 και των προγενέστερων προνοιών του νόμου 2344/1995 ώστε να επισημανθούν οι αλλαγές και προσθήκες. Θα γίνει εκτενής χρήση των Πρακτικών της σχετικής συζήτησης για τον νόμο 3013/2002 στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή και στην Ολομέλεια του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Τέλος, θα συγκριθούν οι δύο εκδοχές του Σχεδίου «Ξενοκράτης», του 1998 και του 2003, αποτέλεσμα των νόμων 2344/1995 και 3013/2002 αντίστοιχα. | en_US |
