| dc.description | Αντικείμενο της παρούσας εργασίας αποτελεί η μελέτη της Διαδημοτικής Συνεργασίας,
ως τρόπου άσκησης δημοτικών αρμοδιοτήτων, σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος.
Παρουσιάζονται οι σχετικές δράσεις του ΣτΕ στην Ελλάδα, με σκοπό την ενδυνάμωση
της συνεργασίας και ειδικότερα, πιλοτικά, η περίπτωση επτά Δήμων της Δωδεκανήσου,
ήτοι των Δήμων: Αγαθονησίου, Αστυπάλαιας, Καλυμνίων, Λειψών, Λέρου, Πάτμου
και Τήλου.
Η υπό κρίσιν εργασία φιλοδοξεί, το πρώτο, να παρουσιάσει τη Διαδημοτική
Συνεργασία ως μία καινούρια και καινοτόμο προσέγγιση για τους Δήμους, ώστε οι
τελευταίοι να αυξήσουν την αποδοτικότητά τους, αναφορικά με τις παρεχόμενες
υπηρεσίες και να βελτιώσουν εν γένει την διοικητική τους ικανότητα. Με άλλους
λόγους, η Διαδημοτική Συνεργασία ερείδεται, αφενός στην επιθυμία παροχής
υπηρεσιών, με έναν πιο αποδοτικό τρόπο και σε μία πιο ευρεία κλίμακα, αφετέρου στη
βελτίωση της ποιότητας. Η Διαδημοτική Συνεργασία, λοιπόν, είναι εκείνο το
κατάλληλο εργαλείο, για την αντιμετώπιση του κατακερματισμού της ΤΑ και την
επίτευξη οικονομιών κλίμακας, ιδιαίτερα σε μία περίοδο εκτεταμένων μεταρρυθμίσεων,
της διεθνούς οικονομικής κρίσης και των πολιτικών λιτότητας. Δευτερευόντως,
λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος, ότι το φαινόμενο δεν έχει διερευνηθεί δεόντως, η
παρούσα εργασία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα χρήσιμο εγχειρίδιο για την
δημόσια διοίκηση και την ΤΑ. Ως εκ τούτου, διατυπώνεται το εξής ερευνητικό
ερώτημα: Αν η Διαδημοτική Συνεργασία, ανάμεσα στους προαναφερθέντες Δήμους,
δύναται να καταστεί επιτυχημένη. Αφ’ ης στιγμής η «Συμφωνία – Πλαίσιο για τη
Διαδημοτική Συνεργασία» έχει εγκριθεί, από τα οικεία Δημοτικά Συμβούλια, χωρίς,
όμως, να λάβουν χώρα περαιτέρω ενέργειες, μπορεί να γίνει, μόνο, μία ex ante
αποτίμηση για τη λειτουργία της.
Η διάρθρωση της εργασίας περιλαμβάνει τις εισαγωγικές παρατηρήσεις, πέντε κύρια
μέρη, τις επιλογικές παρατηρήσεις, τη βιβλιογραφία και το παράρτημα. Πιο αναλυτικά,
αναφορικά με τα πέντε κύρια μέρη, επισημαίνονται τα εξής: Το πρώτο μέρος εστιάζει
στις μεταρρυθμίσεις στην ΤΑ και την περίπτωση της Ελλάδας. Στο δεύτερο μέρος
προσδιορίζεται εννοιολογικά ο όρος «Διαδημοτική Συνεργασία», οι λόγοι δημιουργίας της, τα είδη και τα στάδια αυτής, καθώς επίσης και το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο.
Στο τρίτο μέρος γίνεται αναφορά στην έννοια της «νησιωτικότητας», όπως επίσης στα
χαρακτηριστικά των νησιωτικών Δήμων και στις προκλήσεις, τις οποίες αυτοί
αντιμετωπίζουν. Στο τέταρτο μέρος παρουσιάζονται το «Πρόγραμμα Τεχνικής
Βοήθειας» του ΣτΕ και η «Συμφωνία – Πλαίσιο για τη Διαδημοτική Συνεργασία».
Τέλος, στο πέμπτο μέρος καταγράφονται κάποια συμπεράσματα και προτάσεις.
Ως προς τη χρησιμοποιούμενη μεθοδολογία, η εργασία στηρίζεται στην επισκόπηση της
σχετικής ελληνόγλωσσης και ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας, στην
ανάλυση του νομοθετικού πλαισίου, στη μελέτη δημοσιευμένων κειμένων του ΣτΕ,
καθώς και σε διαδικτυακή έρευνα σε ιστοσελίδες των φορέων, ενώ για τη διατύπωση
των συμπερασμάτων και των προτάσεων αντλήθηκαν στοιχεία, τα οποία
δημοσιεύθηκαν από το ΙΤΑ.
Επιλογικά, τόσο για τις παρενθετικές, όσο και για τις βιβλιογραφικές παραπομπές,
χρησιμοποιήθηκε το σύστημα Harvard. | en_US |
