| dc.description | Η παρούσα εργασία εξετάζει τη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, η οποία αποτελεί μια ειδική περίπτωση “διασταυρούμενων πολυμερειών” (intersecting multilateralisms). Αναδεικνύοντας της προκλήσεις που πηγάζουν από το θεσμικό και το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η δράση της, αλλά και από το γεγονός ότι η Ε.Ε καλείται να δράσει παράλληλα και σε συντονισμό με τα κράτη μέλη της, τα οποία είναι και τα ίδια κυρίαρχοι δρώντες στο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών, η ανάλυση αυτή επιχειρεί να δώσει μια απάντηση στο ερώτημα της αποτελεσματικότητας ή ορθότερα της ικανοποιητικής επίδοσης της Ε.Ε. Μετά από μια επισκόπηση της εκπροσώπησης και του συντονισμού της Ε.Ε. στα βασικότερα όργανα των Η.Ε., τη Γενική Συνέλευση και το Συμβούλιο Ασφαλείας, εξετάζεται η de jure και de facto αναγνώριση της ως αυτόνομου δρώντα. Στη συνέχεια, η εσωτερική αποτελεσματικότητα της Ένωσης εξετάζεται πρωτίστως υπό το πρίσμα της επίτευξης συνοχής κατά την ψηφοφορία μεταξύ των κρατών μελών της. Για την ανάλυση της επίδοσης της Ε.Ε. στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο οποίος επελέγη ως μελέτη περίπτωσης, παρατίθενται στοιχεία σχετικά με τη δραστηριότητα της Ένωσης, όπως εκδηλώνεται υπό τη μορφή δηλώσεων, αιτιολογήσεων ψήφων και αποφάσεων ενώπιον της Τρίτης Επιτροπής και του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Παράλληλα, επιχειρείται μια ποιοτική αποτίμηση της επίδοσης της, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ικανότητα της να αντιδρά σε περιπτώσεις κατάφωρων παραβιάσεων θεμελιωδών δικαιωμάτων, να αναλαμβάνει καινοτόμες πρωτοβουλίες και να επηρεάζει με την πολιτική της την ατζέντα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διεθνές επίπεδο.
Λέξεις | en_US |
