| dc.description | Τα τελευταία χρόνια συχνά γίνεται λόγος για την πολυπλοκότητα και τις συνεχείς αλλαγές που πραγματοποιούνται στη νομοθεσία και ιδίως στη φορολογική, γεγονός που δημιουργεί ασάφειες και πρόσθετα προβλήματα. Το αντικείμενο της παρούσας εργασίας πραγματεύεται ένα ζήτημα επίκαιρο, πολυσχιδές και με αντίκτυπο σε μεγάλο μέρος πολιτών, το οποίο έχει απασχολήσει επί πολλά έτη την κοινωνία. Πρόκειται για την περίπτωση της διαδοχικής παράτασης της παραγραφής των φορολογικών ελέγχων και των συναφών αξιώσεων του Δημοσίου.
Στόχος της εργασίας είναι μέσω αυτής της περίπτωσης, να αναδειχθεί το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις η διάταξη του νόμου δεν είναι αρκετή, αλλά υπάρχουν και άλλες παράμετροι, όπως οι αρχές του διοικητικού δικαίου, η αξία και η σημασία των οποίων είναι απαραίτητη και ουσιαστική για να υπηρετηθεί σωστά η υπέρτατη αρχή της νομιμότητας και το κράτος δικαίου σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Εάν αυτές οι αρχές εκλείπουν ή καταπατώνται, τίθεται αυτομάτως και ζήτημα αντισυνταγματικότητας.
Η εξέταση του θέματος αυτού, με σκοπό την επίτευξη του παραπάνω στόχου, επιδιώκεται με συγκεκριμένη μεθοδολογία. Πρόκειται για ένα συνδυασμό θεωρητικών προσεγγίσεων και επισκόπηση της πρόσφατης νομολογίας των διοικητικών δικαστηρίων και ιδίως του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το συγκεκριμένο ζήτημα κρίθηκε δικαστικά το τελευταίο διάστημα, οπότε και στην εργασία επιχειρείται παράθεση και συνοπτική ανάλυση των πρόσφατων δικαστικών αποφάσεων.
Τα προσδοκώμενα αποτελέσματα αυτής της εργασίας είναι να διαφανεί η πολυπλοκότητα της τακτικής των διαδοχικών παρατάσεων της παραγραφής των φορολογικών ελέγχων και όχι μόνο, καθώς και η σπουδαιότητα των αρχών του διοικητικού δικαίου σε κάθε ενέργεια της Διοίκησης. Τέλος, η συνεισφορά αυτής της εργασίας, εντοπίζεται στην προβολή της συμπληρωματικής και αδιάσπαστης σχέσης που υπάρχει μεταξύ Δικαίου και αρχών. | en_US |
