| dc.description | Η παρούσα εργασία αποτελεί μία διερεύνηση της επίδρασης της πολυνομίας στον τομέα ευθύνης του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, και ειδικά στο πεδίο της αναπτυξιακής νομοθεσίας, ως προς την προσέλκυση Άμεσων Ξένων Επενδύσεων στην Ελλάδα.
Αρχικά, παρουσιάζονται τα αίτια της πολυνομίας σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, οι επιπτώσεις της στο κανονιστικό περιβάλλον και οι προσπάθειες για την αντιμετώπισή της στην Ελλάδα τελευταία έτη. Στη συνέχεια αναλύεται η σημασία του θεσμικού συστήματος μίας χώρας ως παράγοντα προσέλκυσης ΑΞΕ και ειδικότερα της πολυνομίας ως κρίσιμου δείκτη για την ποιότητα της λειτουργίας των θεσμών, με στόχευση στην ελληνική περίπτωση. Στο δεύτερο κεφάλαιο, που αποτελεί μία μελέτη περίπτωσης, μετά την επισκόπηση των βασικών ελληνικών αναπτυξιακών νομοθετημάτων και την παρουσίαση των προβλέψεων του ισχύοντος αναπτυξιακού νόμου, εξετάζεται το κατά πόσον ο έλληνας νομοθέτης, διαχρονικά αλλά και κατά την τελευταία νομοθετική παρέμβαση, ακολούθησε τις βασικές αρχές καλής νομοθέτησης.
Η βασική διαπίστωση είναι ότι το πεδίο της αναπτυξιακής νομοθεσίας δεν αποτελεί εξαίρεση σε ένα ελληνικό κανονιστικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από πληθωρισμό ρυθμίσεων, που θεσπίζονται όχι πάντα με επαρκή προετοιμασία και χρήση σύγχρονων μεθόδων και μέσων. Ως κύριες, δε, προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της ρυθμιστικής παθογένειας, τουλάχιστον σε συνάρτηση με τη βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος της ελληνικής οικονομίας, αναδεικνύονται η ενεργοποίηση της πολιτικής βούλησης σε συνδυασμό με την ευαισθητοποίηση των πολιτών για αυτά τα ζητήματα, ώστε να αυξηθεί η κοινωνική πίεση στην κατεύθυνση της κανονιστικής μεταρρύθμισης αλλά και να ενισχυθεί η συλλογική αποδοχή και υποστήριξη στις ΑΞΕ. | en_US |
