| dc.description | Η παρούσα εργασία εξετάζει τις θεσμικές αλλαγές που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν στο πλαίσιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης της ΕΕ. Αναντίρρητα, το ξέσπασμα της κρίσης το 2008 αποτέλεσε μια ευκαιρία να ειδωθούν και να αντιμετωπιστούν οι δομικές αδυναμίες του πρότερου συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης, αλλά αυτό έπρεπε ταυτόχρονα να γίνει με τρόπο αποφασιστικό και άμεσο, καθώς θα βοηθούσε στην γρηγορότερη έξοδο από την κρίση. Εξάλλου, με τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν μετά το 2008 έγινε προφανές πως η ανεπαρκής οικονομική ένωση είχε μερίδιο ευθύνης τόσο στο ξέσπασμα της κρίσης, όσο και στην αδυναμία γρήγορης εξόδου από αυτήν. Επομένως, η οικονομική εμβάθυνση θεωρήθηκε μονόδρομος και οι θεσμικές εξελίξεις που ακολούθησαν ήταν ποικίλες, ενώ κάποιες δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη. Στην εν λόγω εργασία γίνεται ανάλυση πρωτογενούς και δευτερογενούς βιβλιογραφίας. Η πρωτογενής βιβλιογραφία περιλαμβάνει πηγές όπως οι Κανονισμοί, οι Οδηγίες, αλλά και οι Συνθήκες της ΕΕ, δηλαδή πηγές τόσο από το πρωτογενές όσο και από το παράγωγο δίκαιο της ΕΕ. Επίσης, περιλαμβάνει δελτία τύπου και εκθέσεις της Επιτροπής. Στη δευτερογενή βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε εμπεριέχονται συγγράματα τα οποία προσφέρουν τα εννοιολογικά εργαλεία για την ανάλυση και κατανόηση του συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης. Ακόμη, όσον αφορά τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, γίνεται και εννοιολογική ανάλυση με εργαλεία της έννοιες της κυριαρχίας και της συναρχίας. Οι έννοιες αυτές είναι κρίσιμες όσον αφορά το σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης που συνεχώς εξελίσσεται, διότι καταδεικνύουν την αλλαγή της παραδοσιακής βεστφαλικής έννοιας της κρατικής κυριαρχίας προς μία περισσότερο κοινή κυριαρχία στον οικονομικό τομέα, όπου υπάρχει ενισχυμένη συνεργασία, στενότερη εποπτεία και αυστηρότερος έλεγχος προς όφελος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος συνολικά. Αυτή η εξέλιξη προς την κοινή κυριαρχία εκφράζεται ορθά μέσα από την έννοια της συναρχίας. Συμπερασματικά, τα κράτη μέλη και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ φέρονται να έχουν κάνει σημαντικά βήματα προς την εμβάθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης, με ένα σύστημα ελέγχου και εποπτείας εκ των «άνω» να μεριμνά για την ορθή λειτουργία των συμφωνηθέντων, ώστε να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά βήματα ακόμη να γίνουν για να επιτευχθεί πραγματικά η συναρχία. Η ΕΕ και τα κράτη-μέλη οφείλουν να ολοκληρώσουν τις θεσμικές αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί και εν συνεχεία να αποτιμηθεί η αποτελεσματικότητα αυτών. Μελλοντικές μελέτες πρέπει να εστιαστούν ακριβώς στην αποτελεσματικότητα αυτή, αφού οι θετικές εξελίξεις θα δημιουργήσουν θετικές αντιδράσεις από τα κράτη μέλη και διάθεση για περεταίρω εμβάθυνση, διαδικασία που καλείται επενέργεια διάχυσης. | en_US |
