| dc.description | Η εργασία εστιάζει στις χωρικές και μή, πολιτικές και μέτρα του Νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας (Ν. 4277/14) που αναφέρονται στην έννοια της Συμπαγούς Πόλης και συνδέονται, εμμέσως ή αμέσως, με τις πολιτικές μετριασμού, αντιμετώπισης και προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή, μέσα από την ανάλυση των μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων, το βαθμό εφικτότητας καθώς και των βασικών προϋποθέσεων που θα πρέπει να τεθούν από τη Δημόσια Διοίκηση ώστε να υλοποιηθούν οι σχετικές πολιτικές του νέου ΡΣΑ. Για το σκοπό αυτό, η εργασία αναφέρεται σε δύο πεδία έρευνας, της Συμπαγούς Πόλης και της Κλιματικής Αλλαγής. Αυτά τα δύο πεδία, βάσει της διεθνούς και εγχώριας βιβλιογραφίας αρχικώς αναπτύχθηκαν χωριστά αλλά συσχετίστηκαν από νωρίς σε σημείο, πολλοί ειδικοί να θεωρούν ως προϋπόθεση για την πρόληψη και αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής την ύπαρξη «συμπαγών πόλεων» ή τη συμπαγοποίηση των υφιστάμενων αστικών δομών. Μοιράζονται κατ’ αρχάς μία βασική έννοια: την έννοια της βιωσιμότητας. Η ως άνω θεώρηση έχει ενσωματωθεί στην ευρωπαϊκή νομοθεσία και είναι διακηρυγμένος στόχος για την Ενωσιακή αστική και περιβαλλοντική πολιτική στο πλαίσιο του γενικότερου, πολυσυλλεκτικού, πλην εννοιολογικώς ασαφούς, στόχου της «βιώσιμης ανάπτυξης» και του ειδικού βάρους που κατέχει η πόλη για την επίτευξη του προηγούμενου στόχου. Η εργασία αναπτύσσεται σε τέσσερα μέρη. Αφετηρία είναι η συνοπτική παρουσίαση της τωρινής εικόνας της (σοβούσας) αστικής κρίσης καθώς και οι προβολές της στο μέλλον, από κοινού με την ανάγνωση της περιβαλλοντικής της διάστασης. Εν συνεχεία προσεγγίζονται τα θεωρητικά μοντέλα της αστικής ανάπτυξης σε αντιπαραβολή με τους υφιστάμενους τύπους πόλεων και αναγνωρίζεται η πολυπλοκότητα της πρώτης. Στο πρώτο κεφάλαιο, μεθοδολογικά επιλέγεται να προσδιοριστεί αποφατικώς η «Συμπαγής Πόλη» (τί ΔΕΝ είναι η Συμπαγής Πόλη) μέσα από την εξέταση του ορίου ανάμεσα σε αστικό και εξω-αστικό χώρο και ποια είναι η περιβαλλοντική διάσταση της «Διάχυτης Πόλης». Έτσι επιχειρείται να προβληματοποιηθεί το ζήτημα της «αστικής διάχυσης» ως μια κατ’ εξοχήν μη ορθολογική και όχι περιβαλλοντικά φιλική μορφή αστικής εξάπλωσης που λαμβάνει χώρα, σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό σε όλες | en_US |
